Dzień II
Żółkiew - Lwów - Busk (drewniana cerkiew na grodzisku, przejazd przez centrum miasteczka) - Olesko (pomnik konnej armii Budionnego i widok na zamek) - Brody (zamek, cerkwie, monumentalny kirkut) - Podkamień (klasztor, tytułowy ogromny kamień i jaskinie) - Litowiszcze (ekstremalny przejazd przez pasmo Woroniaków, skała Trójnóg) - przejazd przez pasmo Miodoborów – zalew na rzece Seret - Złoczów (pomnik kozacki) - Lwów - Żółkiew.
Pierwszy wyjazd na Roztocze Ukraińskie w ramach Grupy Turystycznej Roztocze odbył się w dniach 17-18 V 2003 r. Od tej pory regularnie zaweglądamy „za miedzę”, poniżej przedstawiamy relację z wyprawy, jaka miała miejsce w dniach 13-16 września 2010 r.
Dzień I (13 września).
Hrebenne - Rawa Ruska (nagrobek ze skamieniałych drzew) - Niemirów (kaplica leśna ze studnią) - Sirka - Wereszyca. Trasa piesza: Wereszyca - Stołowy Kamień - jezioro Majdańskie, ekstremalny żółty szlak pieszy Jaworowskiego PN. Wereszyca - Iwano-Frankowe - Żółkiew.
Roztocze podzielone jest granicą. Część leżąca po jej drugiej stronie jest trudniej dostępna. Wędrowanie po niej wymaga pokonania dodatkowej przeszkody. Zazwyczaj wiąże się to z próbą cierpliwości...
Kilkunastu członków GTR wzięło udział w jednodniowej wyprawie zorganizowanej przez Edwarda. Odwiedziliśmy m.in. Wolę Wysocką, Żółkiew, Krechów, Potylicz.
W upalną, lipcową niedzielę spotkaliśmy się w Stolicy Flisaków. W miejscu, gdzie roztoczańska Tanew zasila swymi wodami San.
Ulanów przyjął nas gorąco - dosłownie i w przenośni. Oczarowało nas wnętrze kościoła pw. św. Jana Chrzciciela. Dużo czasu spędziliśmy w muzeum. Odwiedziliśmy niesamowity ulanowski kirkut i kościół flisacki. Odpoczęliśmy dopiero na cyplu nad Tanwią i Sanem.
Już od zeszłego roku dojrzewała w nas myśl spędzenia kilku dni pod namiotem.
W starym turystycznym stylu. Biwakowanie połączone ze wspólnym gotowaniem - kociołkowaniem i nocnym biesiadowaniem. Miejsce organizacji takiego rajdun, wpadło nam w oko podczas marcowej wędrówki po wąwozach bruśnieńskich. Od planów do zamiarów droga była niezbyt długa. Ogłosiliśmy zatem wszem i wobec zamiar organizacji, w pewien lipcowy weekend - „Biwaku pod wiszącą skałą”.
Po ubiegłorocznym rajdzie samochodowym „Szlakiem cerkwi Ziemi Lubaczowskiej” nasze apetyty bardzo urosły. Już wtedy zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że w ciągu jednego dnia nie jest możliwe odwiedzenie wszystkich cerkwi rozsianych po miasteczkach i wsiach terenu naszych zainteresowań. Ale klimat i wrażenia, jakie dane nam było wtedy przeżyć, sprawiły, że do tematu po prostu musieliśmy powrócić.